Republika Italija je država na jugu Evrope. Sastoji se od Apeninskog poluostrva i tri velika ostrva na Sredozemnom moru, Sicilije, Sardinije i Elbe. Jedinu kopnenu granicu ima na severu, na Alpima, gde se graniči sa Francuskom, Švajcarskom, Austrijom i Slovenijom. Nezavisne države San Marino i Vatikan nalaze se unutar teritorije Italije.
Veoma je poznata po kulinarskim sposobnostima, modi, dizajnu, odeći, arhitekturi, umetnosti, muzici i ostalim znamenitostima koje u velikom broju posećuju turisti.
Italija je oblikovala kulturno i društveno okruženje celokupne mediteranske oblasti. Ona je takođe imala veliki uticaj na evropsku kulturu. Značajne kulture i civilizacije postojale su na njenoj teritoriji još u praistoriji. Nakon "Velike Grčke", etrurska civilizacija a posebno Rimsko carstvo, vladali su ovim delom sveta nekoliko vekova. Italija je bila centar filozofije, nauke i umetnosti tokom srednjeg veka i renesanse.
Italija je postala kraljevina 17. marta 1861, kada se najveći deo država sa ovog poluostrva ujedinio pod uticajem kralja Viktora Emanuela II, iz dinastije Savoj, koji je vladao Sardinijom i Pijemontom. Rim je još jednu deceniju ostao pod Papinom vlašću da bi i on postao deo države 20. septembra 1870.
Fašisti su uveli diktaturu 1922, borili se na strani Nemačke u Drugom svetskom ratu i izgubili. Referendum o monarhiji od 2. juna 1946. stvorio je Republiku Italiju.
Italija je otpočetka članica NATO pakta i Evropske Unije.
Oblik zemlje podseća na čizmu, a Sicilija asocira na trougao. Kroz celo poluostrvo prostiru se Apenini, a na severu jedan deo Alpa pripada Italiji. Najviši vrh Italije je Mon Blan de Kurmajor visine 4.748 m. Duž zapadne italijanske obale protežu se sa severa u pravcu juga sledeće rivijere: Italijanska Rivijera u Liguriji, Etrurska Rivijera u Toskani i Napuljska Rivijera u Kampanji. Istočna obala je od Trsta na severu do Galjana na jugu (može se i reći do Otranskih vrata).
Najduže reke su Po, Arno i Tibar. U najveća italijanska jezera ubrajaju se jezero Garda, jezero Mađore i jezero Komo u Severnoj Italiji i Lago di Bolsena i Lago Trasimeno u Srednjoj Italiji.
Pored Vezuva koji je na samom poluostrvu, veoma su poznati Etna na Siciliji i Stromboli, gde se nalaze i brojni manji vulkani.
Pored glavnog grada, Večnog Rima, značajni su i Torino, Milano, Đenova, Venecija, Firenca, Bolonja, Napulj, Bari, Palermo, Kaljari i Katanija.
Ustav iz 1948. ustanovio je dvodomni parlament (Parlamento), koji ima Zastupnički dom (Camera dei Deputati) i Senat (Senato della Repubblica), zasebno sudstvo, te izvršnu vlast utjelovljenu u Veću ministara (Consiglio dei Ministri), koje predvodi predsednik veća (Presidente del Consiglio dei Ministri).
Predsednik republike bira se svakih 7 godina, a bira ga parlament zajedno s malim brojem regionalnih poslanika. Predsednik predlaže predsednika vlade, koji predlaže ostale ministre (formalno ih imenuje predsednik). Veće ministara (koje obično čine parlamentarni zastupnici) mora zadržati poverenje (Fiducia) oba doma.
Zastupnici domova parlamenta biraju se direktno kroz opšte izbore, a koristi se proporcionalni sistem. Zastupnički dom ima 630 zastupnika. Osim 315 zastupnika koji se biraju, Senat sadrži i bivše predsednike, kao i razne druge osobe imenovane doživotno u skladu s posebnim ustavnim odredbama. Zastupnici oba doma se biraju na najviše 5 godina, ali oba se doma mogu raspustiti i prije isteka tog roka. Zakoni se smeju predlagati iz oba doma, a mora ih prihvatiti većina u oba doma.
Italijansko se sudstvo zasniva na rimskom pravu, napoleonskom kodu i statutima. Ustavni sud (Corte Costituzionale), koji odlučuje o ustavnosti zakona, osnovan je tek nakon 2. svetskog rata.
Italija ima 58.462.375 stanovnika, nalazi se na dvadeset i drugom mestu svetske rang liste i četvrtom mestu rang liste Evropske unije posle Nemačke, Francuske i Velike Britanije. 67% Italijana živi u gradovima i to pretežno na severu. Najveće migracije iz nerazvijenih regiona u gradove bile su u periodu od 1950. do 1960. Od 1980. ovaj trend se prebacio na predgrađa i male gradove. U proseku muškarci žive oko 78, a žene oko 83 godine. Oko 19% Italijana su stariji od 65 godine. U Evropi Italijani su ljudi koji najduže žive posle Grka i Šveđana. Kao razlog navodi se italijanska kuhinja i mediteranska ishrana.
80,2 % stanovništva su katolici, a samo 3,6 % pripada ostalim religijama od čega su 231.226 Jehovini svedoci, 35.000 su jevrejske veroispovesti, a ima i protestanata i muslimana. Katolička crkva je tradicionalno veoma jaka u Italiji.
Pored službenog jezika, italijanskog, postoje još regionalni službeni jezici kao što su nemački u Južnom Tirolu, francuski i slovenački. Takođe postoje i druge manje grupe jezika koje su uredbom i zakonom iz 1999. godine zaštićene. To su sardinski, grčki, hrvatski, albanski i drugi.
Italija je veoma rano odigrala značajnu ulogu u kulturi i umetnosti. Rimska antika bila je u vreme Rimskog carstva uzor ostalim evropskim zemljama. Čak i u srednjem veku i u doba renesanse Italija je ostala uzor u umetnosti, kulturi i istraživanjima ostalim zemljama Evrope. Veoma je poznato italijansko slikarstvo, vajarstvo i arhitektura. Ova krasna zemlja bila je domovina vrsnim, izuzetnim, genijalnim umetnicima kao što su Leonardo da Vinči, Botičeli, Rafaelo, Mikelanđelo ...
Ova elegantna čizma je u svetu poznata po mnogo čemu. Pre svega po umetnosti i kulturi, zatim raznim građevinama kao što su Koloseum i Toranj u Pizi. Sve znamenitosti Italije veoma su posećene, jer kako je napisao Gete, svako kamenje, palata i po koja ulica ima i govori svoju priču i sve je oduhovljeno u svetim zidinama večnog Rima. Zemlja koja može da računa istoriju od skoro 3000 godina, dakle opet po Geteu ne živi od danas do sutra, poznata je i po jelu (pica, pasta, špagete ...), vinu, načinu života, pozorištu, literaturi, poeziji, muzici (posebno operi) i dobrom ukusu.
Školstvo i obrazovanje
Pohađanje nastave u Italiji je obavezno i bez obzira na razlike između severa i juga, ne razlikuje se plan nastave u Milanu od onog u Palermu. Razlike postoje samo u oblastima poslovnog obrazovanja. Obavezan sistem obrazovanja podeljen je u tri oblasti: obdanište (scuola dell' infanzia, 3-6), osnovna škola (scuola elementare, 6-11; scuola media 11-14) i srednja škola (Liceo: classico, scientifico, linguistico, artistico, economico, tecnologico, musicale, delle scienze umane; 14-19). Nakon navedenih obaveznih škola, učenici se mogu opredeliti za fakultet. Poslednjih godina došlo je do izvesnih promena u predavanju stranih jezika, tako da se sada engleski uči u osnovnim školama, a postoji i drugi strani jezik. U petogodišnjim gimnazijama, osim časova latinskog, pohađa se i nastava grčkog jezika. Od 2004. godine, obavezno školovanje povećano je sa 9 (6-15) na 12 (6-18), što znači da ko ne želi da sa 14 godina pohađa gimnaziju, mora izabrati neki od srednjih stručnih škola nakon čega se polaže matura i državni ispit. U zabavištima i osnovnim školama deca moraju nositi uniforme: devojčice najčešće roze i bele, a dečaci plave.
Umetnost u Italiji obuhvata umetnička dela nastala od praistorije pa do danas. Italija je bila centar i žarište mnogih pravaca evropske umetnosti (videti renesansa). U antici zahvaljujući svom položaju u centru Mediterana, u Italiji se prepliću kulturni uticaji iz različitih područja. Ti pretežno grčki i helenistički uticaji stapaju se sa autohtonim likovnim izrazima Italije i stvaraju originalnu rimsku umetnost, koja ipak nije dostigla umetničke visine klasične grčke umetnosti.
Italija raspolaže velikom mrežom mas-medija. Pored tradicionalnih novina i televizije, sve više koristi se Internet. Veliki uspeh doživeli su mobilni telefoni koji su sve više zastupljeni, jer su pripeid i postpeid tarife jeftinije nego u drugim zemljama Evropske Unije.
Postoji široka ponuda dnevnih italijanskih novina i listova. Naravno, ima određenih sličnosti i razlike među njima. Poznate dnevne novine su: La Repubblica u Rimu, Il Corriere della Sera u Milanu, La Stampa u Torinu, La Nazione u Firenci, Il Mattino u Napulju. U Italiji se dnevne novine čitaju mnogo manje nego u ostalim evropskim zemljama. S druge strane, italijanski nedeljni časopisi mogu se porediti sa nemačkim. Po izuzetnom kvalitetu poznati su Oggi, Gente i La Domenica del Corriere.
Tri nacionalne radio-televizije su RAI Uno, RAI Due i RAI Tre i one pripadaju organizaciji RAI-TV. Takođe postoji veliki broj različitih privatnih stanica koje se nalaze gotovo u svakom velikom gradu. One opstaju emitujući veliki broj reklama. Inače uglavnom puštaju muziku i šou program. Kvalitet privatnih televizija je različit. Mnoge su se proširile, a one manje uspešne sklone su emitovanju filmova slabijeg kvaliteta. Italija raspolaže sa 1.700 televizijskih stanica i oko 30 miliona gledalaca.
Ne može se ni osporiti veliki uticaj koji ima na medije, a posebno na organizaciju RAI, predsednik vlade Silvijo Berluskoni. U njegovom vlasništvu nalaze se tri televizijske stanice (Canale 5, Italia 1 i Rete 4) pod zajedničkim imenom Mediaset koje je kupio u periodu između 1980. i 1984. godine. One dnevno dostižu više od milion gledalaca pretežno zbog Reality Shows programa i spotrskih prenosa.
Prijem 
Portalli 
